Ruby (18): ‘Ik was een jaar of elf toen ik voor het eerst kookte’

De ene puber is de andere niet en dat geldt al helemaal voor diegenen die thuis moeten zorgen voor een zieke vader, moeder, broer of zus. Ruby Boevé is 18 jaar, woont in Waddinxveen, studeert in Rotterdam Toerisme en Management en kookt al vanaf haar elfde voor haar ouders, broer en zus. Niet elke dag, maar zeker één of twee keer in de week. En ze maakt wekelijks de badkamer schoon, dat is haar vaste taak. Niet omdat ze zo gek is op huishoudelijke klusjes, maar omdat haar moeder ziek is; Monique van 49 jaar heeft een spierziekte. 

“Dat begon zich te openbaren toen ik een jaar of zes was”, vertelt Ruby. “Ze heeft fybromyalgie, wat bij haar resulteert in een rechterbeen dat zeg maar verlamd is en in chronische pijn en vermoeidheid. Ze zit en ligt veel, dat vindt ze het fijnst. Maar er zijn ook dagen dat mijn moeder probeert mee te poetsen of iets dergelijks, maar vaak gaat dat niet. En als ze teveel achter elkaar doet, moet ze dat bekopen. Net als afgelopen weekend, toen was er een lunch met mijn tante op zaterdag en een andere activiteit op zondag, dan is mijn moeder de rest van de week bekaf.”

Ruby stond jarenlang niet geregistreerd als jonge mantelzorger. “Zo voelt dat ook niet. Je doet het gewoon. Ik ben van jongs af aan niet anders gewend.” Niet dat ze het soms niet vervelend vindt. “Spontaan iets afspreken met leeftijdgenoten is er vaak niet bij. De meesten begrijpen het wel, maar voor even. Dat je daarna weer ‘nee’ moet zeggen, is soms moeilijk te accepteren. Maar ik heb toch echt mijn verantwoordelijkheden net als mijn zus en mijn broer. En mijn vader uiteraard. We doen het thuis met z’n vieren.” 

Contact met lotgenoten (buiten haar broer en zus) heeft ze niet of nauwelijks. “Er worden wel bijeenkomsten georganiseerd door Mantelzorg Centraal (opgericht door Palet Welzijn, red.), maar ik heb zelf ook vrienden en door studie en de thuissituatie is mijn tijd beperkt. Dan maak ik liever andere keuzes. Maar op zich is contact hebben met mensen die echt begrijpen wat het is, niet verkeerd.” Ruby prijst zich als mantelzorger overigens nog heel gelukkig. “Mijn moeder is niet terminaal, wij zeggen thuis altijd ‘onkruid vergaat niet’ en bovendien kan ze nog een heleboel zelf zoals wassen en aankleden.” Toen moeder Monique ook nog een hernia had en eerder borstkanker, was dat even anders. “Ik heb ook nog een hele lieve en behulpzame opa en oma.”  

De feiten op een rij
Volgens coördinator Mantelzorg Ineke Hermus staan in Waddinxveen 322 mantelzorgers geregistreerd en 27 jonge mantelzorgers, dat is de groep tussen 10 en 24 jaar. Hermus is ervan overtuigd dat er veel meer mantelzorgers zijn, maar niet iedereen registreert zich. Dat moet bovendien elk jaar opnieuw worden gedaan. “Het is heel simpel hoor,” zegt Hermus er snel bij, “met een klik op de knop via www.mantelzorgcentraal.nl.”
Wie zich registreert krijgt eens per jaar een waardering in de vorm van een bon die te besteden is bij plaatselijke winkeliers. Voor jonge mantelzorgers gaat het om 20 euro, voor overigen om 60 euro. Daarnaast worden activiteiten georganiseerd om mantelzorgers met elkaar in contact te brengen en wat ontspanning te geven. “Onlangs was er een uitje naar de Skaperoom”, zegt Hermus enthousiast. Wat Ruby zou willen? “Meer erkenning en meer bekendheid van Mantelzorg Centraal. Wij wisten er eerst ook niet van.”