Het akkoord en de eenpitter – Column Leon de Wit

De kogel is door de kerk, de teerling is geworpen, met bloed, zweet en tranen is er onlangs een regeerakkoord op hoofdlijnen gepresenteerd aan ons allen. De vier politieke partijen zijn er toch uit. In 25 kantjes tekst is er opgeschreven welke kant het op moet met Nederland.

De rest, de uitvoering, moet allemaal nog bedacht worden maar de start is er. Met trots werden de plannen door het viertal aan de pers verteld en dat mag als de kip er zolang op gebroed heeft. Ik ga u niet met de inhoud vermoeien, lees het zelf en het zal u wel of niet bevallen.

Wat mij dan weer bezighoudt zijn de opvallende reacties van iedereen die aan de zijlijn vertoeft. Sommige politieke dieren hadden veel liever zelf aan die onderhandelingstafel gezeten, maar waren door de kiezer even uit het beeld gezet. Dat is niet makkelijk te verteren. Het venijn en chagrijn spatte ervan af. Je verlies nemen of enige nederigheid tonen is bij sommige mensen tijdens de opvoeding niet uitgedeeld. Je kan het natuurlijk oneens zijn met de hele toestand maar geef mensen de kans om op te pakken waar de kiezer op heeft gewezen. Zelfs een felicitatie is vaak te veel gevraagd, buitengewoon onprofessioneel en bij het kinderachtige af.

Opvallend is dan de grote praat die de eenpitters voortbrengen, de man van Volt met twee zeteltjes in de Kamer, wat een blabla kan die produceren en dan noem ik er maar eentje. In onze lokale politiek kennen we dat verschijnsel ook. Het is verbazingwekkend hoe de voorman van Lokaal op 1, (een zetel! ) zijn retoriek en verhalen over bijvoorbeeld de woningbouw in Krimpenerwaard etaleert. Alleen hij heeft de oplossing, de rest weet er niets van, het college, de wethouder en de raad presteren niets. Daarbij wordt hij niet gehinderd door enige kennis van zaken. Het is veel geroep en weinig inhoud. En alles afgedekt met de kreet dat De Waard leeg loopt, dat bekt nu eenmaal lekker. Het zou dit raadslid sieren als hij de nuance opzoekt en zich de kennis eigen maakt om deze problematiek op de goeie manier te duiden.

Nu zijn vooral tegenstemmen en demagogie de wapens die worden gebruikt. Daar schiet niemand iets mee op en zeker de woningzoeker niet. Die raakt hoogstens in opperste verwarring van deze volksvertegenwoordiger. Net zoals dat gaat met de Haagse tegenstanders van het Akkoord. Werk eens samen is het devies dan komen we misschien nog ergens.