Theater – Column Roel Botter

Grote kans dat wanneer u deze column leest, we net, of nog net niet weten wie de verkiezingen in de U.S.A. heeft gewonnen. Ik schrijf bewust niet “wie de nieuwe president wordt,” want terwijl ik dit schrijf is het hele theater nog volop aan de gang en is het nog maar de vraag of de verliezer zich bij de uitslag neerlegt. Enfin, we zien wel. Intussen blijf ik me verbazen en schiet ik regelmatig in een onbedaarlijke lach wanneer ik het nieuws, op welke manier dan ook, tot me neem. Leest u maar mee:

In Zutphen kwam de burgemeester tot voor kort altijd met een mooie bos bloemen langs wanneer je de honderd jaar had aangetikt. Dat is voorbij. Ja, hij komt nog steeds, maar de bloemen blijven nu achterwege. Het kweken van bloemen zorgt volgens de lokale groenneuzen voor te veel uitstoot van kwalijke gassen. Het slachtoffer krijgt nu een zaadbommetje aangereikt om in eigen tuin uit te strooien. Ik vind het nogal wat. Het lijkt toch verdacht veel op een hint naar een strooiveld. En wanneer het zo niet is bedoeld: Je geeft een man van die leeftijd toch geen zaadbom? Hij weet echt wel dat zijn stuifmeel op is.

Dan heeft die Italiaan, die na een ongeval veertig jaar van z’n geheugen kwijt is, weer een ander probleem. Hij is tweeënzestig, maar waant zich weer drieëntwintig en weet niets van een, ik noem maar iets, mobiele telefoon of de Euro. Dat hij getrouwd is met de grijze dame die bij zijn bed stond toen hij enkele weken na het ongeval ontwaakte, wil niet bij hem indalen. “Wie is dat mens?” vroeg hij zich af. Tot hij zichzelf in de spiegel aanstaarde en daar een wat kreukelig hoofd aantrof dat met hem meebewoog. Hoe het nu met hem gaat weet ik niet. Hij zal ongetwijfeld van de ene verbazing in de andere vallen.

Nu de doorsnee Nederlander niet meer schrikt van Covid, werd het tijd dat we weer ergens anders mee bang gemaakt moesten worden. Onze onvolprezen NOS, de actiegroep uit Hilversum die ook klein nieuws een podium wil geven, negeerde alle wereldbranden en kwam met dit verontrustende bericht: “van koken op gas ga je eerder dood.” Ik realiseerde me direct dat ik aan een ramp ben ontsnapt, want ik heb sinds kort een airfryer. Goed, ik moet nog veel leren, er verbrandt nog wel eens wat, of ik zit als een konijn op halfgare groenten te knagen, maar het komt goed. Het enige nadeel is dat je van zulke happen stevig gaat flatuleren. (google het maar, want ik wil wel mijn stukjes kunnen blijven schrijven). Als geruststelling werd in een filmpje getoond hoe je het noodlot kunt afwenden. Op de achterste pitten koken en de afzuigkap inschakelen. Heb je geen afzuigkap? Dan het raam open! Wanneer je geen raam in de keuken hebt? Dan ziet het er beroerd voor je uit. In ieder geval zou ik dan de polis van mijn levensverzekering controleren. En verder? Laat je niet gek maken. Het pakt altijd anders uit dan je denkt en voor de generaties na ons is alles wat nu gebeurt een voetnoot in de komende geschiedenisboekjes.