Immigratie en Wonen – Column Leon de Wit

KRIMPENERWAARD – Wanneer je de titel van deze column zo leest dan kan ik me voorstellen dat je het verhaal dit keer aan je voorbij laat gaan. Er wordt onderhand oeverloos gepraat over deze onderwerpen. Ons land polariseert enorm in de gesprekken aan de ovale tafels op radio en TV, de kroeg, kantine en verder in den lande aan de keukentafel. De verwijten vliegen over en weer, niemand heeft de echte oplossing voor het probleem en die komt er zo ook niet. De feiten zijn evenwel simpel, er komen elk jaar veel mensen binnen in ons mooie land.

Arbeidsmigranten, asielzoekers en buitenlandse studenten vormen wel de hoofdmoot van het gezelschap oetreders.
Alle categorieën hebben zo hun eigen fanclub of tegenstanders. Ik ga u niet vermoeien met alle Voors en Tegens, die worden van superlinks tot buitengewoon rechts via de media dagelijks over u uitgestrooid. We hebben voor alle mensen veel (nieuwe) woningen nodig, dat is, populair gezegd, wel een dingetje. Iedereen lijkt dat ook zo in te zien, van ministerie, provincie tot wethouder en gemeenteraad.

De grote vraag is steeds waar moeten die woningen worden gebouwd? En dan gaan alle schoenen wringen.
De een vindt alles volbouwen in de stad of het dorp, de ander zegt in ieder geval niet in het groen, de volgende wil terug naar de Vinex wijk maar met bescherming van de natuur. Kortom de Babylonische spraakverwarring is compleet. Kom dan als bestuur maar eens met een plannetje woningbouw in de Krimpenerwaard. Werkelijk iedereen heeft dan plotseling verstand van bouwstijlen, flora en fauna, historie en landschappelijke inpassing en wat het mag kosten. Oftewel wel woningbouw natuurlijk maar niet hier…

Als we de immigratie in de huidige omvang blijven omarmen is er ook de plicht om de mensen een dak boven het hoofd te bieden. Dan moet de politiek, op elk niveau en van links tot rechts over de bezwaren stappen en ruimte voor bouwen beschikbaar stellen. Dat heet de regie pakken. Velen blijven roepen dat er niet getoornd mag worden aan een humaan immigratiebeleid, tegelijkertijd is men niet thuis als dat “thuis” ook geleverd moet worden aan de nieuwkomer.

Daarom komen we er zo niet uit en zullen de jongeren en andere huizenzoekers die nieuwkomers ongewild als een bedreiging zien. Deze conclusie is enigszins somber en zal hooguit kantelen als er echte keuzes worden gemaakt.
Voorlopig is het uitsluitend pappen en zeker zonder die nieuwe daken vooral nathouden.