Heen en Weer – Column Leon de Wit

Menig lezer zal bij deze aanhef denken aan het noodzakelijke pont(jes) verkeer in onze mooie Krimpenerwaard. Ons eiland moet nu eenmaal goed bereikbaar blijven en daarvoor zijn professionele en vrijwillige schippers dagelijks in de weer. Drs. P zong er in 1973 al een lovend lied over.

Maar wat in onze overkokende economie nog vaker heen en weer gaat zijn de talloze internetaankopen. Met een paar clicks op het toetsenbord kan vanuit de gehele aardbol het zo naarstig en rap gewenste product op de keukentafel liggen. Verwachtingsvol wordt het elastiek, karton, papier, plastic en pakketopvulling verwijderd. De doos gaat open en de teleurstelling is vaak geboren. Het kleurt niet, past niet, doet het niet of is niet wat we zochten. De plaatjes en praatjes in de digitale folder hadden nog wel zo’n verpletterende indruk gemaakt. Ook de prijs was aantrekkelijk en je kan, bij elke benoemde en onovertroffen tegenvaller, alles kosteloos terugsturen. En dat doen we dan maar massaal, waardoor we kunnen blijven klagen over de hopeloos achterblijvende verduurzaming van de kledingindustrie en het verspillen van allerlei gebruiksvoorwerpen die we eigenlijk niet nodig hebben.

De berg afval nemen we voor lief, het is nu eenmaal lekker makkelijk. Dan hebben we het nog niet over de constante stroom busjes van PostNL, DHL en allerlei andere vervoerders van onze o, zo belangrijke spulletjes.
Die chauffeurs krijgen het verwijt de straten en buurten onveilig te maken. Parkeren kan je overal en de rest kan wel even wachten. Neem het ze maar kwalijk, zij moeten tegen een belachelijk tarief zoveel mogelijk adressen aandoen om een fatsoenlijk inkomen bij elkaar te rijden. Onlangs kwam een groot postorderbedrijf op het ingenieuze idee om 50 cent kosten te berekenen voor een retourpakket. Iets waar je volgens velen niet lang over hoeft na te denken in deze door centen gedreven samenleving. Het resultaat was al snel 15 % minder retouractiviteiten. Ofwel de ultieme manier om verwende consument aan het denken te
zetten bij een internetkoopje.

Het lijkt me slim om het retourbedrag flink te verhogen, maak er bijvoorbeeld drie of vijf euro van en we zijn van veel heen en weer gedoe af. De lokale winkelier zal zoiets toejuichen in de wetenschap dat in het huidige
tijdsgewricht de internethandel niet valt te verdrijven. Die zal op een andere manier goed voor zijn klanten moeten zorgen. Het kan allemaal best naast elkaar bestaan maar een beetje meer wikken en wegen voor de definitieve muisclick kan geen kwaad immers de hiervoor beschreven pontjes varen ook niet voor niks.