De menselijke maat – Column Silverspike

Een jaar of veertien was ik, toen ik mijn vader aansprak; het was in de ochtend. “Pap, ik heb gisteren eens nagedacht…  Nou jongen ik ben blij dat jij af en toe nadenkt, maar vertel eens wat je gedacht hebt?”

“Ik dacht aan mezelf terwijl ik op straat liep, en dat iemand vanuit een huis naar mij kijkt, die ziet me dan kleiner dan ik ben. En stel nou eens voor dat er iemand vanuit een vliegtuig naar mij kijkt…die ziet me dan nog kleiner!  En die kan veel meer mensen in de stad zien, waarvan ik er één ben.

Als dat vliegtuig hoger gaat kun je van daaruit misschien wel heel Nederland zien, met heel veel mensen, waarvan ik er maar één ben. En vanuit de ruimte met een camera in een satelliet kun je wel bijna de hele wereld met alle mensen zien, en er zijn héél veel mensen en als ik ga trouwen is dat met één vrouw, die ik de liefste vind, maar hoe toevallig is het dat ik juist voor die vrouw kies uit al die mensen uit al die landen? En Pap, ik vind duizend al best veel, maar een miljoen is duizend maal duizend, en een miljard is duizend miljoen; dat kan ik me haast niet voorstellen. Het licht heeft ook snelheid, en gaat in ongeveer een seconde om de aarde heen en dat is ongeveer veertigduizend kilometer, moet je nagaan hoeveel kilometer dat licht aflegt in een uur. En men spreekt over lichtjaren, zelfs over miljoenen lichtjaren. En Pap, onze aardbol is maar een kruimeltje in ons melkwegstelsel, en er bestaan miljoenen melkwegstelsels? Ik hou maar op want ik heb nog véél meer gedacht”

Mijn vader legde zijn hand op mijn schouder en sprak de woorden die ik nooit meer zal vergeten.

“Dat je zo kunt denken, betekent dat je een groot mens aan het worden bent; volwassen noemen ze dat. Het betekent dat je dingen van meerdere kanten kunt bekijken en er andere waarden aan kunt hechten, dat je leert wat relativiteit is. Dat er machten en krachten zijn die ons verstand te boven gaan. Ik ben trots op je dat je nu al met deze groei begonnen bent.

Ik hoop dat mensen die macht hebben, onze beleidsmakers, onze adviseurs, de politici, en directies van grote bedrijven het vermogen tot relativeren hebben meegenomen in hun groei naar volwassenheid

Lezer….Kunt u zich voorstellen, wat er door me heen ging, toen mijn kleinzoon van de week naar me toe kwam en zei: “Opa, Ik zat van de week eens na te denken……”